06 Apr گفتگو با روزنامه وقایع استان

شنبه ۱۶  مرداد ۹۵     شماره ۳۸۴

:گروه فرهنگی روزنامه وقایع استان- سمیه انصاری فر:
«هیس در و دیوار شهر حضور دارند » تجربه متفاوتی است از سینا خان بابایی، علیرضا احمدی پناه و میثم سهیلی مقدم نمایشگاهی مفهومی که تلفیقی از فوتو فیلم، موسیقی و چیدمان است که هدف نهایی اش آشنایی زدایی از اشیائیست که در اطراف ما به روزمرگی هایمان پیوسته اند.
طراحی و چیدمان این نمایشگاه با سینا خان بابایی بوده است، این چهارمین نمایشگاه هنرهای مفهومی او با محوریت اشیاست همچون سه نمایشگاه قبلی او سه گانه هنرهای مفهومی با نام های زیپ، زنگوله و بطری واره بوده است.
خان بابایی گفت: دو نمایشگاه زیپ و زنگوله با همکاری دوستان هنرمندم چون آقای احمدی پناه که در این نمایشگاه نیز همراه من است انجام شد؛ ولی بطری واره تجربه ای تک نفره بود.
وی درباره ایده شکل گیری چنین نمایشگاه هایی گفت: دو سال پیش به واسطه بازدید از نمایشگاه احساس کردم روح هنرهای تجسمی زودتر از دیگر هنرها در این استان مرده و به نظر می رسید بیشتر آثار تجسمی و نمایشگاه ها در تابلوهایی با تصاویر انسان ها، مناظر و طبیعت محدود شده است و بیشتر یک زیبایی عامه پسند داشتند تا ایجاد دغدغه در میان مخاطبان.
خان بابایی افزود: از همان زمان این دلمشغولی در من ایجاد شد که آثاری تولید کنم که مخاطب را به فکر و اندیشه وا داشته و ایجاد دغدغه بکند، حتی اگر در مواجهه اول بگویند فهم کار سخت است و خرده بگیرند که این چیست مهم عادت مخاطب و تغییر ذائقه او بود.
وی خاطرنشان کرد: این چهارمین نمایشگاه با چنین رویکردی است از اولین نمایشگاه با گروه خوبی کار را آغاز کردیم در نمایشگاه زیپ تجربه کار کنار دوستانی در رشته های نقاشی، عکاسی و قلم زنی کلاسیک بود و از همان روزها سعی کردیم که این ایده را با کارهای گروهی انجام دهیم.
طراح این نمایشگاه یادآور شد: اولین نمایشگاه مفهومی زیپ که در آذر سال ۹۳ برگزار شد که شامل نقاشی، عکاسی، حجم چیدمان و ویدئو آرت بود که با استقبال رو به رو شد، نمایشگاه زنگوله و بطری دو تجربه بعدی ما بود.
خان بابایی گفت: در ابتدا قرار بود برای این نمایشگاه بر روی المان های شهری مثل در، دیوار، تابلوهای شهری و جوی آب کار کنیم؛ ولی چون پروسه طولانی می شد به دلیل تنوع و تعدد تنها در و دیوار را انتخاب کردیم و تهیه تصاویر و عکاسی از دیوارها با من و در زمینه سوژه در آقای احمدی پناه آثار را تهیه کردند و موسیقی نیز بر عهده آقای سهیلی مقدم بود.
وی در خصوص انتخاب شی و پرداختن به آن در نمایشگاه های مختلف اظهار کرد: شی برای من بهترین ابزار است تا بتوان انسان را حذف کند زیرا دیگر درگیر جنسیت، قومیت، ایدئولوژی، ملیت نیستم و هیچ جهت گیری به من نسبت داده نمی شود.
خان بابایی با بیان اینکه آشنایی زدایی از اشیا همیشه ذهنیت من بوده است، ادامه داد: در واقع من در این نمایشگاه ها به دنبال تغییر ذهنیت مردم نسبت به آنچه که به آن عادت کرده بودند هستم.
وی گفت: مفهوم دیوار در میان مردم منفی و بیشتر معنای اسارت، مانع و حصار می دهد، برای استحصال معانی مختلف و جدید از دیوارها مدت های طولانی مطالعه میدانی داشتم و بیشتر دیوارهای شهر را نگاه کرده ام تا آنچه که در دل آن مستتر است بیرون بکشم.
این هنرمند اراکی گفت: در و دیوار هر دو نماد هستند وهیچ هویتی از خودشان ندارند و این ما انسان ها هستیم که به آن ها هویت و معنا می دهیم.
خان بابایی ادامه داد: مرسوم بود که در نمایشگاه های قبلی حتما مانیفست داشتیم؛ ولی در این نمایشگاه آن را حذف کردیم در مجموع با چیدمان، ویدئو آرت و همچنین استفاده از موسیقی که برای این نمایشگاه نوشته و ساخته شده است سعی کردیم آن مانیفست را ارائه دهیم، بنابراین با نورپردازی، نریشن و متن روی تصاویر سعی کردیم به آن نزدیک تر شویم.
وی توضیح داد: مثلا همین متن روی تصویر جاهایی که می گوید:« جهان با دیوارها سخت و بدون دیوارها ترسناک است»، این معنا را میدهد که نه می توان دیوار را حذف کرد و هم اینکه گاهی مانع است بنابراین بستگی به شرایط و جایگاهی دارد که ما به آن می دهیم یا جایی که می گوید: « گاهی حریم امن و گاهی دیگران دیوارهایشان را درون ما می سازند تا نرویم نتوانیم تا بپوسیم تا بمیرم.»
خان بابایی اضافه کرد: در واقع ما می خواستیم بگوییم هیچ ایده آلی وجود ندارد یعنی هیچ تعریف کلی و قطعی نمی توان به آنچه پیرامونمان وجود دارد و می گذرد، داد. مثلا دیوار و در به طور مطلق خوب یا بد نیست.
این هنرمند گفت: اشیایی که در اطراف ما وجود دارند و ما به راحتی از کنارشان رد می شویم هر کدام نشان دهنده جامعه افکار، عقاید یک منطقه هستند زیرا هر شی یک ناخودآگاه و خود آگاه جمعی دارد. برخی اشیا در فرهنگ ها مفاهیم و کاربرد مختلف دارد.
خان بابایی ادامه داد: گروه ما قبل از برگزاری هر نمایشگاهی تحقیق می کند، حتما تجربه های دیگر را می بینیم که تکرار نداشته باشیم و در باره هر شی بخصوص بحث و درباره آنچه بر آن در مکان ها و زمان های مختلف گذشته فکر می کنیم.
وی اظهار کرد: کار دیگر ما در این نمایشگاه تغییر نگاه نسبت به تکنولوژی بوده، از دید بسیاری تکنولوژی مخرب و بد است ما خواستیم نشان دهیم که تکنولوژی یک ابزار است و استفاده بستگی به افراد دارد ویژگی این نمایشگاه این است که تمامی عکس ها با گوشی موبایل همراه گرفته شده اند و حتی صدای روی تصاویر نیز با گوشی ضبط شده است. در واقع با همین گوشی ها ما تولید مفهوم و هنر کرده ایم.
خان بابایی درباره گرایش هنرمندان تجسمی به هنرهای مفهومی گفت: خیلی از هنرمندان علاقه دارند که مخاطب خاص داشته باشند؛ ولی از آنجاییکه مخاطب خاص نیاز به کار خاص دارد بنابراین باید آگاهی، مطالعه و اندیشه افزایش یابد چیزی که کمتر در شهرستان ها شاهد آن هستیم.
این هنرمند جوان ادامه داد: تفاوت هنر مفهومی با سایر هنرها این است که شالوده اصلی آن محتوا و مفهوم است بنابراین بدون شک نیاز به مطالعه و تحقیق بسیار دارد و قبل از فرم گرایی و تکنیک نیاز است به مفهوم پرداخته و بعد برای آن مفهوم، فرم انتخاب شود.
خان بابایی اظهار کرد: در مورد چیدمان این نمایشگاه باید گفت بر روی تمام کاغذهای ریخته شده در کف زمین و ترکیب بندی روی با حروف تشکیل دهنده در و دیوار نوشته شده است.
وی گفت: ما برای این کار از روزنامه های باطله استفاده کردیم، حدود چهار هزار و ۵۰۰ تکه تا چهار هزار و ۷۰۰ تکه روزنامه در این نمایشگاه استفاده شد که در واقع نماد آجر هستند و در نهایت تداعی کننده اجزای تشکیل دهنده دیوارها هستند.
خان بابایی اضافه کرد: تکه های ریخته شده در کف زمین می تواند نمادی از دیوارهای فرو ریخته باشد و از هشت چیدمان مختلف دیگر نیز بر روی دیوارها استفاده کرده ایم چون مفهوم از کلمه می آید این روزنامه ها همان آجر است ولی آجر زبان.